ากที่ได้มีโอกาสขึ้นไปสักการะพระธาตุดอยนก บนยอดดอยสูงลิ่วของอำเภอสะเมิง แล้วหลายรอบนั้น มาครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งเหมือนกันที่ขึ้นไปไหว้พระธาตุ และเริ่มมีคำถามเล็กๆ ขึ้นมาในใจ

ทำไม ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาสักการะพระธาตุหน่ะ ?
หรือว่า คนไม่รู้กัน ว่าบนนี้มีพระธาตุอยู่ ?
หรือว่ามันสูง เลยไม่ค่อยมีใครอยากขึ้นมา ?
น่าจะเพราะว่า ทางขึ้นมาลำบาก เลยไม่ค่อยมีคนขึ้น ?
แล้วถ้าบันได มันดีกว่านี้ คนจะขึ้นมาหรือเปล่าหน่ะ ?
ถ้าสมมุติว่า มีคนขึ้นมาเยอะๆ ที่นี่คงมีหลายๆอย่าง ดีๆตามมาแน่ๆ ?

คำถามสารพัดสารเพ มันพรั่งพรูออกมาจากหัวในวันนั้น มากมายบางคำถามก็ตอบเอง เออเอง จนเริ่มรู้สึกว่า แล้วกรูจะถามไปทำไมหว่ะ ? ฮ่ะๆๆ แต่เมื่อคิดอีกที ก็คิดว่าในเมื่อเราเองก็มาอยู่ที่นี่ตั้งนานหล่ะ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนที่นี่โดยกำเนิดก็เถอะ เลยคิดเล่นๆในตอนนั้นว่า ถ้าทำประโยชน์ให้กับที่นี่ได้บ้างไม่มากก็น้อย ก็นับว่าไม่เสียชาติเกิดหล่ะหว่ะ ^^

วันนั้นที่คิดได้ ก็เลยทำเลย คิดเยอะแต่ก็เป็นคนทำเยอะเหมือนกัน ฮ่ะๆ สิ่งที่ตัวเองคิดได้ในตอนนั้นคือ “การทำบันได” น่าจะเป็นอะไรที่ดูมีประโยชน์มากที่สุด ต่อองค์พระธาตุดอยนก

เพราะเท่าที่สัมผัสมา สุดๆ กับทางดินที่ขึ้นองค์พระธาตุดอยนก ทางดินเป็นดินภูเขา หน้าฝนไม่ต้องพูดถึง เละมาก อีกอย่างทางเดินลงดอยนกนี้เป็นทางที่พระสงฆ์ ที่จำวัดอยู่ด้านบน ใช้เป็นทางเดินลงไปบิณฑบาตร ทุกๆเช้า (โหหห ทำได้ไงเนี้ยครับพระคุณเจ้า) บันไดจะมีแค่ด้านบนสุด ร้อยกว่าขั้น และด้านล่างสุดอีกร้อยกว่าขั้น ส่วนระหว่างกลางนั้นเป็นทางดินล้วนๆ